หย่ำข้าวอยู่น้ำตายังไหล บ่อาจกลืนคำข้าวลงคอ
เป็นอาการของคนฟาดเคราะห์ ความฮัก
นอกจากเหล้ากะกินหยังบ่ได้ เหลือใจหลายอาการอกหัก
ตั้งแต่น้อยจนใหญ่ พวมแต่ได้ฮู้จัก กับความฮัก หัวใจกะแหลกสลาย
บ่อาจทำใจให้ลืมเขา มื้อใด๋ความเศร้ามันจั่งสิหาย
ความเจ็บที่เกิดในหัวใจ บ่ฮู้มื้อใด๋มันจั่งสิเซา
เวลาบ่ซ่อยให้ลืม มันแฮ่งตื่มใส่ความคิดฮอด
แฮ่งดนกะแฮ่งอยากกอด คิดฮอดจนน้ำตาไหล
ความฮักบ่ได้สร้างในมื้อเดียว ความเจ็บเลยเทียวมาถามไถ่
บ่ฮู้อีกดนส่ำใด๋ หัวใจมันจั่งสิลืม
บ่อาจทำใจให้ลืมเขา มื้อใด๋ความเศร้ามันจั่งสิหาย
ความเจ็บที่เกิดในหัวใจ บ่ฮู้มื้อใด๋มันจั่งสิเซา
เวลาบ่ซ่อยให้ลืม มันแฮ่งตื่มใส่ความคิดฮอด
แฮ่งดนกะแฮ่งอยากกอด คิดฮอดจนน้ำตาไหล
ความฮักบ่ได้สร้างในมื้อเดียว ความเจ็บเลยเทียวมาถามไถ่
บ่ฮู้อีกดนส่ำใด๋ (โว้ย)
เวลาบ่ซ่อยให้ลืม มันแฮ่งตื่มใส่ความคิดฮอด
แฮ่งดนกะแฮ่งอยากกอด คิดฮอดจนน้ำตาไหล
ความฮักบ่ได้สร้างในมื้อเดียว ความเจ็บเลยเทียวมาถามไถ่
บ่ฮู้อีกดนส่ำใด๋ หัวใจมันจั่งสิลืม